Τροτσκισμός Κατά Σταλινισμού

Από το ξέσπασμα της επιδημίας του Covid-19 το 2019, η Κίνα έχει αποτελέσει το σκηνικό για κάποια από τα πιο βάναυσα και δυστοπικά λοκντάουν ανά την υφήλιο, με δεκάδες εκατομμύρια να είναι κλειδωμένοι για αλλεπάλληλες εβδομάδες, με ελλείψεις ακόμα και στα πλέον αναγκαία αγαθά και υπό συνεχή αστυνομική καταστολή. Επίσης, αποτέλεσε το σκηνικό για την πιο εντυπωσιακή κινητοποίηση πόρων για την καταπολέμηση του ιού: η παραγωγή ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού εντατικοποιήθηκε σε εντυπωσιακό βαθμό, νοσοκομεία χτίστηκαν εντός κάποιων ημερών και χιλιάδες άτομα υγειονομικού προσωπικού μεταφέρθηκαν στις περιοχές όπου υπήρχε κρίση.

Αυτό τονίζει την βαθιά αντιφατική φύση της Κίνας, η οποία δεν είναι καπιταλιστικό κράτος, αλλά ένα παραμορφωμένο εργατικό κράτος. Από τη μία πλευρά, το κράτος εξακολουθεί να στηρίζεται στις κατακτήσεις της Επανάστασης του 1949, που απελευθέρωσε τη χώρα από τον ιμπεριαλισμό και εγκαθίδρυσε μία σχεδιασμένη οικονομία. Από την άλλη, η χώρα κυβερνάται από μία γραφειοκρατική κάστα υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ), η οποία καταπιέζει την εργατική τάξη και υπονομεύει αυτές τις κατακτήσεις. Με τη συνεχή κλιμάκωση των στρατιωτικών και οικονομικών απειλών των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά της Κίνας και με τις κοινωνικές αντιφάσεις στο εσωτερικό της χώρας να εντείνονται σε σημείο βρασμού, είναι πιο σημαντικό από ποτέ για τους Μαρξιστές να έχουν μία σωστή κατανόηση για την Κίνα και να παλέψουν για ένα πρόγραμμα στην πανδημία που θα προωθήσει τον αγώνα των Κινέζων εργατών, καθώς και ολόκληρης της διεθνούς εργατικής τάξης.

Μέχρι τώρα, η Μαρξιστική αριστερά έχει αποτύχει παταγωδώς σε αυτό το καθήκον. Κατά την αρχική φάση της πανδημίας, η πολιτική «μηδενικού Covid» του ΚΚΚ με τα αυστηρά λοκντάουν, τις ταξιδιωτικές απαγορεύσεις και τη μαζική διενέργεια τεστ αποτέλεσε το μοντέλο για όλη την αριστερά, από τους Σταλινικούς έως τους σοσιαλδημοκράτες και ακόμα και τους αυτοαποκαλούμενους Τροτσκιστές. Καθώς οι παρακμάζουσες καπιταλιστικές τάξεις ανά την υφήλιο ήταν παντελώς ανίκανες να κάνουν σωστά το οτιδήποτε, η κινεζική γραφειοκρατία χαιρετίστηκε διεθνώς ως αυτή που δείχνει το δρόμο. H Διεθνής Κομμουνιστική Ένωση δεν αποτέλεσε εξαίρεση και αξίζει να παραθέσουμε εκτενώς αυτά που γράψαμε στο «China Mobilizes to Contain the Coronavirus» (“Η Κίνα Κινητοποιείται για να Περιορίσει τον Κορωνοϊό”, Workers Vanguard, τεύχος 1171, 6 Μαρτίου 2020):

«Παρά την αρχική γραφειοκρατική αδράνεια και τις ξεκάθαρες συγκαλύψεις, το Πεκίνο έχει καταβάλει Ηράκλειες προσπάθειες για τον περιορισμό του ιού μέσω καραντίνας, ενός περιφερειακού λοκντάουν για κάπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους, τον αυστηρό περιορισμό των ταξιδιών και το κλείσιμο των εργοστασίων και των σχολείων σε μεγάλο μέρος της χώρας.

«Η κυβέρνηση της Κίνας έχει επίσης διαθέσει σημαντικούς ιατρικούς και άλλους πόρους για να καταπολεμήσει την ασθένεια. Τα μέτρα αυτά φαίνεται πως είχαν κάποια επιτυχία και οι δείκτες των νέων κρουσμάτων εντός της χώρας έχουν αρχίσει να πέφτουν. Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) που πήγε στη Γουχάν και σε άλλες πόλεις της Κίνας επαίνεσε την “πανκυβερνητική, πανκοινωνική της προσέγγιση” ως “πιθανόν την πλέον ευέλικτη και φιλόδοξη” στην ιστορία...

«Έτσι, τα μέτρα αυτά τα οποία έλαβε η Κίνα προκειμένου να καταπολεμήσει τον Covid-19, αν και καθυστερημένα, είναι απαραίτητα σε σημαντικό βαθμό».

Αυτές οι γραμμές δεν αποτελούν τίποτε άλλο από μία άκριτη στήριξη των πολιτικών του ΚΚΚ. Άκριτη, αφού η μόνη κριτική προς τη γραφειοκρατία ήταν ότι τα μέτρα της ήταν «καθυστερημένα» και ήλθαν μετά από απόπειρες συγκάλυψης, αλλά όταν το «Πεκίνο» (δηλ. η κεντρική κυβέρνηση) τελικά κινητοποιήθηκε, οι διαφορές μας εξανεμίστηκαν. Εξωφρενικά το άρθρο βασίζεται στον Π.Ο.Υ., βραχίονα του ιμπεριαλιστικού ΟΗΕ, προκειμένου να εξυμνήσει το ΚΚΚ. Αποκηρύσ-σουμε αυτό το άρθρο, καθώς αποτέλεσε προδοσία προς τις Τροτσκιστικές αρχές.

Ενώ οι καπιταλιστικές χώρες έχουν μεταβεί από τα λοκντάουν προς μία στρατηγική «συμβίωσης με τον ιό», το ΚΚΚ παραμένει σθεναρά προσκολλημένο στην αντιδραστική στρατηγική του «μηδενικού Covid». Αυτό τώρα προκαλεί την οργή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες νιώθουν τον αντίκτυπο στην οικονομική τους ανάπτυξη. Στο ίδιο μήκος κύματος, η πλειοψηφία της «σοσιαλιστικής» αριστεράς διεθνώς τώρα είτε έχει κάνει στροφή 180 μοιρών, καταδικάζοντας τις πολιτικές της Κίνας, είτε απλώς διατηρεί σιωπηλή στάση επί του ζητήματος. Αλλά για τους περισσότερους ψευδοσοσιαλιστές ανά την υφήλιο, η κατάσταση αυτή είναι άβολη καθώς το ΚΚΚ εφαρμόζει αυτό που προωθούσαν για πάνω από δυόμισι χρόνια: σκληρά, παρατεταμένα λοκντάουν έως ότου να μηδενιστούν τα κρούσματα.

Από τον Απρίλιο του 2021, η ΔΚΕ έχει κάνει τη θέση της ξεκάθαρη σχετικά με το γιατί το προλεταριάτο στις καπιταλιστικές χώρες πρέπει να αντιταχθεί στα λοκντάουν, για το πώς τα συμφέροντά του συγκρούονται σε κάθε βήμα με την αστική ταξική κυριαρχία και το γιατί η αντίδραση των καπιταλιστών ως προς την πανδημία αντιτάσσεται σε κάθε προοδευτικό αγώνα της εργατικής τάξης προκειμένου να καλυτερεύσουν οι συνθήκες της (βλέπε: «Κάτω τα Lockdown!», σελ 10). Αυτή ακριβώς τη βασική προσέγγιση εφαρμόζουμε τώρα στην Κίνα. Το κύριο επιχείρημα για την υποστήριξη των κινεζικών λοκντάουν, ακόμα και μέσα στη δική μας οργάνωση, είναι πως εφόσον η Κίνα δεν είναι καπιταλιστικό κράτος, τα δικά της λοκντάουν έχουν έναν πιο προοδευτικό χαρακτήρα από εκείνα των καπιταλιστών. Είναι αλήθεια ότι ο κολλεκτιβοποιημένος πυρήνας της οικονομίας της, επιτρέπει στην Κίνα να αντιμετωπίσει την απειλή του Covid-19 επιστρατεύοντας πόρους σε κλίμακα αδύνατη στις καπιταλιστικές χώρες. Ωστόσο, οι πόροι αυτοί δεν κινητοποιούνται σύμφωνα με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά σύμφωνα με τα συμφέροντα της προνομιούχας γραφειοκρατικής κάστας που κυβερνά τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) από την ίδρυσή της. Αυτή η γραφειοκρατία είναι ουσιαστικά ανάλογη με εκείνη που κυβέρνησε τη Σοβιετική Ένωση από το 1924 και η οποία αναλύθηκε με τον καλύτερο τρόπο από τον Λέον Τρότσκι. Όπως εξήγησε:

«Η γραφειοκρατία δεν είναι μια άρχουσα τάξη. Αλλά η παραπέρα ανάπτυξη του γραφειοκρατικού καθεστώτος μπορεί να οδηγήσει στην απαρχή μιας καινούργιας άρχουσας τάξης: όχι οργανικά, διαμέσου εκφυλισμού, αλλά διαμέσου της αντεπανάστασης. Αποκαλούμε το Σταλινικό μηχανισμό κεντριστικό ακριβώς επειδή εκπληρώνει έναν διπλό ρόλο· σήμερα, που δεν υπάρχει πια μια Μαρξιστική ηγεσία, και μέχρι τώρα δεν φαίνεται καμιά στον ορίζοντα, υπερασπίζεται την προλεταριακή δικτατορία με τις δικές του μέθοδες· αλλά αυτές οι μέθοδες είναι τέτοιες που διευκολύνουν τη νίκη του εχθρού, την επαύριον. Όποιος αποτυγχάνει να κατανοήσει τον διττό αυτό ρόλο του Σταλινισμού στην ΕΣΣΔ, δεν έχει καταλάβει τίποτα» (δική μας μετάφραση).

Οι κοινωνικές ρίζες της γραφειοκρατίας βρίσκονται στην οπισθοδρόμηση και την υλική φτώχεια ενός απομονωμένου εργατικού κράτους. Με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων να είναι υπερβολικά χαμηλή ώστε να παράσχει τα απαραίτητα για τις ανάγκες όλων, η γραφειοκρατία αντλεί τη δύναμή της από το ρόλο της ως μεσολαβητής των ελλείψεων, αποφασίζοντας ποιος έχει και ποιος όχι. Σε αντίθεση με μία καπιταλιστική άρχουσα τάξη, της οποίας η δύναμη βασίζεται στο ότι κατέχει την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, η γραφειοκρατία υπάρχει ως παράσιτο επάνω στις κολλεκτιβοποιημένες μορφές ιδιοκτησίας, κάνοντας την εξουσία της ασταθή και εύθραυστη. Βρίσκεται εγκλωβισμένη μεταξύ δύο ισχυρών δυνάμεων: από τη μία είναι το τεράστιο κινεζικό προλεταριάτο, το οποίο είναι αναπόφευκτα εχθρικό προς τα προνόμια της κυβερνώσας κλίκας, και από την άλλη ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός, του οποίου στόχος είναι η τελική ανατροπή των κατακτήσεων της Επανάστασης του 1949 (και του ίδιου του ΚΚΚ) με σκοπό τη λεηλασία της Κίνας.

Η διατήρηση της προνομιακής θέσης της γραφειοκρατίας την εξαναγκάζει να εξισορροπεί μη βιώσιμες αντιφάσεις. Από τη μία πλευρά, θα υπερασπιστεί την κρατική ιδιοκτησία «μόνο στο βαθμό που φοβάται το προλεταριάτο» (Τρότσκι). Από την άλλη, επιδιώκει να κατευνάζει τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό μέσω παραχωρήσεων, στο κυνήγι μιας απατηλής «ειρηνικής συνύπαρξης». Ο πρωταρχικός στόχος της γραφειοκρατίας είναι πάντα να πλοηγεί αυτές τις αντιφάσεις με σκοπό τη διατήρηση της προνομιακής της θέσης, ένα καθήκον ιδιαίτερα δύσκολο σε περιόδους οξείας κοινωνικής κρίσης όπως η πανδημία.

Η Τροτσκιστική προσέγγιση ως προς την πανδημία στην Κίνα αρχίζει με την άνευ όρων υπεράσπιση των κολλεκτιβοποιημένων μορφών ιδιοκτησίας από τις εσωτερικές και εξωτερικές αντεπαναστατικές απειλές. Επίσης, βασίζεται στην κατανόηση του ότι η εξουσία της γραφειοκρατίας του ΚΚΚ, καταστέλλοντας το προλεταριάτο, θρέφοντας ανισότητες και απορρίπτοντας τη διεθνή επανάσταση, τροφοδοτεί τις κοινωνικές, οικονομικές, στρατιωτικές και πολιτικές απειλές στο εργατικό κράτος. Όταν μία κρίση φυτρώνει επάνω στο γόνιμο έδαφος το οποίο έχει οργώσει η γραφειοκρατία, το ΚΚΚ ανταποκρίνεται με τις κοντόφθαλμες και βάναυσες μεθόδους του, οι οποίες με τη σειρά τους φυτεύουν τους σπόρους για την επόμενη κρίση. Ως εκ τούτου, η Τροτσκιστική υπεράσπιση του εργατικού κράτους – είτε εν μέσω πανδημίας, καιρού πολέμου ή οποιασδήποτε άλλης κρίσης – βασίζεται όχι στην υποστήριξη των πολιτικών της γραφειοκρατίας αλλά στον αγώνα για την ανατροπή της αντισοσιαλιστικής, γραφειοκρατικής κλίκας του ΚΚΚ μέσω μίας προλεταριακής πολιτικής επανάστασης και την αντικατάσταση της εξουσίας της με εργατικά συμβούλια υπό την ηγεσία ενός επαναστατικού, αυθεντικά Λενινιστικού κόμματος. Μία τέτοια προοπτική είναι ξεκάθαρα ασυμβίβαστη με την υποστήριξη προς τις απερίσκεπτες και αντιπρολεταριακές πολιτικές του ΚΚΚ περί «δυναμικού μηδενικού Covid».

Τα Κοινωνικά Αίτια της Πανδημίας

Η κοινωνική κρίση στην Κίνα που πυροδοτήθηκε από τον Covid-19 έχει τις ρίζες της στη γενική φτώχεια, την καταπίεση και την βαρβαρότητα την οποία επέφερε η σήψη του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και, όπως και σε κάθε άλλη χώρα, αποκτά την ιδιαίτερη εθνική φυσιογνωμία της από τις εγχώριες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Προτού να χαιρετίσουν τις «Hράκλειες προσπάθειες» του Πεκίνου για την αντίδρασή του στην έξαρση του Covid-19, αυτοί που αποκαλούν τους εαυτούς τους σοσιαλιστές ίσως θα ήθελαν να αναλογιστούν σχετικά με τις κοινωνικές συνθήκες στη ρίζα της τρέχουσας κρίσης. Οι κοινωνικές συνθήκες και οι συνθήκες διαβίωσης στην Κίνα έχουν βελτιωθεί απίστευτα τις τελευταίες δεκαετίες, κάτι που έγινε εφικτό μέσω των κατακτήσεων της Επανάστασης του 1949. Όμως, η εξουσία της γραφειοκρατίας σημαί-νει ότι η ανάπτυξη της παραγωγικότητας και του πλούτου έχουν διοχετευθεί δυσανάλογα στα δικά της χέρια και σε αυτά μίας ανερχόμενης εγχώριας καπιταλιστικής τάξης. Αυτό περιορίζει και υπονομεύει την κοινωνική πρόοδο και έχει στρώσει το έδαφος για την τρέχουσα κρίση.

Η γραφειοκρατία από την αρχή έχει υποστηρίξει ξεκάθαρα ότι τα λοκντάουν είναι η μόνη επιλογή, δεδομένης της κακής κατάστασης του συστήμα-τος υγείας. Για δεκαετίες η ΛΔΚ είχε δωρεάν, καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υπό συν-θήκες «κοινωνικοποιημένης μιζέριας». Όμως οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς, που ακολούθησαν οι διαδοχικές ηγεσίες του ΚΚΚ ανά τις δεκαετίες, έχουν ιδιωτικοποιήσει και λιμοκτονήσει το σύστημα υγείας. Ενώ η γραφειοκρατία ισχυρίζεται ότι το 95 τοις εκατό των Κινέζων πολιτών καλύπτονται από ιατρική ασφάλιση, αυτό αποτελεί εξαπάτηση: για εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζων εργατών και αγροτών, το να επισκεφθούν γιατρό ή να λάβουν στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποτελεί είτε έναν πανάκριβο εφιάλτη ή απλώς κάτι αδύνατον. Τα διάφορα πλάνα ασφάλισης συνήθως καλύπτουν μόνο ένα ελά-χιστο ποσοστό των δαπανών, και είναι κάτι πολύ συνηθισμένο για τις οικογένειες να αναγκάζονται να ξοδεύουν για περίθαλψη αποταμιεύσεις που μάζευαν μια ζωή.

Στην επαρχία, πολλές περιοχές δεν έχουν καν τις βασικές υποδομές υγείας, και το χούκου, το μισητό σύστημα καταγραφής των νοικοκυριών, σημαίνει ότι η τεράστια πλειοψηφία των εργατών που έχουν μεταναστεύσει στις πόλεις λαμβάνει ελάχιστη ή και καθόλου περίθαλψη εκεί όπου εργάζονται. Η Κίνα έχει πολύ μικρό αριθμό γιατρών (το 2017, 2 ανά 1.000 άτομα σε σύγκριση με 2,6 στις ΗΠΑ και 4,9 στην ΕΕ), μικρό αριθμό νοσηλευτών/τριών (2,7 ανά 1.000 άτομα σε σύγκριση με 15,7 στις ΗΠΑ και 9,1 στην ΕΕ), καθώς και μικρό αριθμό κλινών εντατικής θεραπείας (3,6 ανά 100.000 σε σύγκριση με 25,8 στις ΗΠΑ και 11,5 στην ΕΕ). Το 2019, η Κίνα ξόδεψε 535 δολάρια κατά κεφαλήν στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε σύγκριση με σχεδόν 12.000 δολάρια στις ΗΠΑ και 3.500 δολάρια στην Ευρώπη.

Η έλλειψη ιατρικών πόρων σημαίνει ότι στο σύστημα υγείας είναι κοινό φαινόμενο η διαφθορά και η κερδοσκοπία. Προκειμένου να αντισταθμίσει την ανεπάρκεια πραγματικών υπηρεσιών υγείας, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, η γραφειοκρατία προωθεί ανοιχτά την παραδοσιακή ιατρική. Στη χώρα του «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά», η επαρκής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη προορίζεται για αυτούς τους καπιταλιστές και προνομιούχους γραφειοκράτες που έχουν την οικονομική δυνατότητα, ενώ ο φτωχός κόσμος συχνά απλά πεθαίνει από θεραπεύσιμες ασθένειες.

Έχοντας καταστρέψει το σύστημα υγείας, οι μεταρρυθμίσεις αγοράς έχουν επίσης οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση της ακίνητης περιουσίας στις πόλεις, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο παρασιτικών εταιρειών, των οποίων ο μοναδικός σκοπός είναι η κερδοσκοπία, όπως φάνηκε από την πρόσφατη κατάρρευση του Evergrande Group. Για πολλούς εργαζόμενους στα αστικά κέντρα η στέγαση είναι τρομερά ακριβή, οδηγώντας σε συνωστισμό και ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης, οι οποίες αναγκαστικά τροφοδοτούν την εξάπλωση του Covid-19 και άλλων ασθενειών.

Ο άλλος παράγοντας που οδηγεί στην εξάπλωση του Covid-19 και επηρεάζει γενικά την υγεία των εργαζομένων είναι οι χώροι εργασίας. Κεντρικό στις μεταρρυθμίσεις της αγοράς έχει υπάρξει το άνοιγμα της Κίνας προς τις ξένες επενδύσεις και η συνειδητή ανάπτυξη, με την ενθάρρυνση του ΚΚΚ, μίας εγχώριας καπιταλιστικής τάξης. Μία από τις κύριες συνέπειες της πολιτικής αυτής είναι το πέρασμα εκατοντάδων εκατομμυρίων αγροτών στο προλεταριάτο. Ενώ αυτό αποτελεί μία ιστορικά προοδευτική εξέλιξη, οι εργάτες αυτοί αποτελούν μία τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού για τις καπιταλιστικές εταιρείες.

Οι βάναυσες συνθήκες εργασίας είναι ευρέως διαδεδομένες στην Κίνα – όπως μπορεί κανείς να δει στο σκληρό σύστημα «996» των εβδομάδων με τις 72 εργάσιμες ώρες – και η άνευ προηγουμένου άνοδος της Κίνας τροφοδοτείται από την υπερεκμετάλλευση των εργατών. Οι κρατικές επιχειρήσεις δεν έχουν γλιτώσει από τις σκληρές συνθήκες. Πολλοί εργασιακοί χώροι λειτουργούν υπό ένα ημιστρατιωτικό σύστημα εργασίας, εγκεκριμένο και υλοποιημένο από τα εργατικά σωματεία που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ΚΚΚ και τις κομματικές επιτροπές στις εταιρείες, κάτω από το οποίο, περιττό να πούμε, ότι οι εργάτες δεν έχουν λόγο στην υγεία και την ασφάλεια ή στις εργασιακές τους συνθήκες γενικότερα. Η ανεργία και η έλλειψη στέγης αποτελεί μία κοινή μάστιγα στη Λαϊκή Δημοκρατία. Η ατμοσφαιρική ρύπανση η οποία προκύπτει από τη γραφειοκρατική κακοδιαχείριση και την απεριόριστη καπιταλιστική λεηλασία έχει γίνει τόσο μεγάλο πρόβλημα στις μεγαλουπόλεις, που τα αναπνευστικά νοσήματα εμφανίζονται σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με τις περισσότερες χώρες, κάτι το οποίο θέτει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε μεγαλύτερο ρίσκο επιπλοκών του Covid-19.

Αυτό ήταν το φυτίλι που άναψε με την έξαρση του Covid-19. Ως προς την προέλευση του ίδιου του Covid, εξακολουθεί να υπάρχει μία έντονη διαμάχη επί του ζητήματος. Η γραφειοκρατία είναι ανένδοτη ως προς το ότι η θεωρία περί «διαρροής από εργαστήριο» αποτελεί σκέτο ψέμα και θεωρία συνωμοσίας. Κάνοντας τον δικηγόρο του ΚΚΚ, η Internationalist Group-IG (Διεθνιστική Ομάδα) έχει γράψει ένα μακροσκελές κείμενο κατά της θεωρίας αυτής, υπονοώντας ότι το να εγείρει κάποιος οποιαδήποτε αμφιβολία κατά των αφηγημάτων της γραφειοκρατίας σημαίνει ότι επιτίθεται στην Κίνα (“U.S. Big Lie Over Wuhan Is War Propaganda” [«Το Μεγάλο Ψέμα των ΗΠΑ Σχετικά με τη Γουχάν Αποτελεί Πολεμική Προπαγάνδα»], internationalist.org, Δεκέμβριος 2021). Δεν υπάρχει επιστημονική συμφωνία σχετικά με την προέλευση του Covid-19. Αλλά, ακόμα και εάν υιοθετήσουμε την εκδοχή που προτιμούν το ΚΚΚ και η IG, ότι δηλ., προήλθε από την αγορά άγριων ζώων της Γουχάν – η οποία είναι και η πλέον πιθανή – αυτή είναι εξίσου ενοχοποιητική για τη γραφειοκρατία! Η έλλειψη υγιεινής και ελέγχων και η ανάμιξη άγριων ζώων μέσα σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές έχουν ήδη οδηγήσει σε εξάρσεις στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα το 2002 με τον SARS. Η έξαρση του Covid-19 δεν αποτελούσε κάποια «θεία παρέμβαση» αλλά ήταν κάτι απολύτως αποτρέψιμο, ξεκινώντας με την πάταξη των αγορών άγριων ζώων όπου πουλούν ζωντανές νυχτερίδες στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η λανθασμένη άποψη που προωθείται από το ΚΚΚ και τους απολογητές του είναι ότι τα λοκντάουν και οι πολιτικές του είναι η καλύτερη και η μοναδική λύση για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η αλήθεια είναι ότι η τρέχουσα οικονομική, κοινωνική και υγειονομική κρίση αποτελεί στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των πολιτικών της γραφειοκρατίας.

Πώς να Αντιμετωπιστούν τα Κοινωνικά Αίτια της Πανδημίας

Το πιο άμεσο μέτρο αντιμετώπισης των κοινωνικών αιτιών που βρίσκονται στη βάση αυτής της κρίσης είναι η δραστική μείωση των ανισοτήτων στο εσωτερικό της Κίνας και η αναδιανομή των πόρων προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής. Για παράδειγμα, η διάλυση της καπιταλιστικής τάξης καθώς και η κατάσχεση του πλούτου της γραφειοκρατίας θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το σύστημα υγείας για μαζικές βελτιώσεις, ειδικά στις αγροτικές περιοχές, με βραχυπρόθεσμο στόχο την παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης της καλύτερης δυνατής ποιότητας σε ισότιμη βάση. Οι συνθήκες διαβίωσης θα μπορούσαν να βελτιωθούν με την άμεση αναδιανομή των διαθέσιμων ακινήτων σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, παρέχοντας προνόμια στους εργάτες αντί στους καλά δικτυωμένους γραφειοκράτες. Για να έχουν ασφαλείς χώρους εργασίας, οι εργάτες χρειάζεται να έχουν τον έλεγχο της υγείας και της ασφάλειας. Αλλά όλα αυτά τα στοιχειώδη και αναγκαία μέτρα έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τη γραφειοκρατία. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή σημαίνουν ανοιχτή απόρριψη των χρεοκοπημένων πολιτικών δεκαετιών˙ πιο ουσιαστικά, στρέφονται ευθέως κατά των συμφερόντων της γραφειοκρατίας, της οποίας ολόκληρη η ύπαρξη βασίζεται στην εξασφάλιση υλικών πλεονεκτημάτων για την ίδια εις βάρος της εργατικής τάξης και των αγροτών. Επιπλέον, πολλοί μεμονωμένοι γραφειοκράτες είτε σχετίζονται με καπιταλιστές είτε είναι οι ίδιοι.

Ενώ η αναδιανομή των υπαρχόντων πόρων μπορεί να προσφέρει άμεση ανακούφιση, η μόνη λύση για τη διαφυγή από την υλική καθυστέρηση της Κίνας είναι η διεθνής εξάπλωση της σοσιαλιστικής επανάστασης, ειδικά στις ιμπεριαλιστικές χώρες. Η μετάβαση στον σοσιαλισμό μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με μία διεθνή σχεδιασμένη οικονομία, στην οποία η απειλή του ιμπεριαλισμού έχει εξαλειφθεί και η ανάπτυξη βασίζεται στο ύψιστο επίπεδο της τεχνολογίας και της εργατικής παραγωγικότητας, η οποία επί του παρόντος μονοπωλείται από τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες. Μία τέτοια προοπτική μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσω της επαναστατικής κινητοποίησης του προλεταριάτου, στην Κίνα και διεθνώς, μία προοπτική η οποία είναι αντίθετη με τη Σταλινική γραφειοκρατία επειδή θα εξαπέλυε δυνάμεις που θα οδηγούσαν στην ανατροπή της προνομιούχας κάστας. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμα κατατεθέν του Σταλινισμού έχει πάντοτε αποτελέσει το πρόγραμμα της οικοδόμησης «του σοσιαλισμού σε μία μόνη χώρα», το οποίο πάει χέρι-χέρι με το δόγμα ότι «η Κίνα δεν εξάγει επανάσταση».

Αυτό το αντιμαρξιστικό πρόγραμμα αποτελεί αντανάκλαση της θέσης και των συμφερόντων της γραφειοκρατίας και επινοήθηκε ρητά για να κατευνάσει τον ιμπεριαλισμό. Ο περιορισμός του σοσιαλιστικού οικοδομήματος εντός συγκεκριμένων εθνικών συνόρων αποτελεί έναν όρκο πίστης προς τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πως το εργατικό κράτος δεν θα αποτελέσει απειλή προς τη διεθνή καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Το πρόγραμμα αυτό έχει οδηγήσει στον στραγγαλισμό της Κινεζικής (1927), Γερμανικής (1933), Γαλλικής (1936 και 1968), Ισπανικής (1937) και της Ινδονησιακής (1965) Επανάστασης, καθώς και άλλων. Αλλά όπως εξήγησε ο Τρότσκι σχετικά με την ΕΣΣΔ:

«Για την μπουρζουαζία – τόσο τη φασιστική όσο και τη δημοκρατική – τα μεμονωμένα αντεπαναστατικά κατορθώματα του Στάλιν δεν επαρκούν· χρειάζεται μία πλήρη αντεπανάσταση στις σχέσεις ιδιοκτησίας και το άνοιγμα της ρωσικής αγοράς. Όσο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, η μπουρζουαζία θεωρεί το σοβιετικό κράτος εχθρικό προς αυτήν. Και έχει δίκιο» (δική μας μετάφραση).

Αυτό ισχύει απόλυτα για την Κίνα και βρίσκεται στην καρδιά της ανανεωμένης, καθοδηγούμενης από τις ΗΠΑ ιμπεριαλιστικής επίθεσης κατά της ΛΔΚ. Ανεξάρτητα από το πόσο «αξιόπιστη» και «μετριοπαθής» αυτοπαρουσιάζεται η γραφειοκρατία του ΚΚΚ, ανεξάρτητα από το πόσο καταστέλλει την κινεζική εργατική τάξη, στα μάτια της διεθνούς μπουρζουαζίας θα φέρει για πάντα το στίγμα της κοινωνικής επανάστασης. Μακριά από το να διασφαλίζει τις κατακτήσεις της Κινεζικής Επανάστασης, το ΚΚΚ απορρίπτει τον μοναδικό τρόπο για την πραγματική εγγύηση της υπεράσπισής τους: τη διεθνή επέκταση της επανάστασης. Αυτός ο βασικός ακρογωνιαίος λίθος του Τροτσκισμού αποδείχθηκε αδιαμφισβήτητα με αρνητικό τρόπο μέσω της καπιταλιστικής αντεπανάστασης η οποία κατέστρεψε τη Σοβιετική Ένωση το 1991-92. Ομοίως και στην Κίνα, είτε η γραφειοκρατική εξουσία του ΚΚΚ θα σαρωθεί και θα αντικατασταθεί από μία επαναστατική ηγεσία, ή διαφορετικά η αντεπανάσταση θα φέρει άλλον έναν «αιώνα ταπείνωσης».

Η Απάντηση του ΚΚΚ

Το ΚΚΚ και οι απολογητές του εξυ-μνούν την προσέγγιση του «δυναμικού μηδενικού Covid» της Κίνας. Να ένα από τα αμέτρητα παραδείγματα που μπορεί να βρει κανείς στον τύπο του ΚΚΚ:

«Ο Ουάνγκ Ουενμπίν, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτε-ρικών της Κίνας, είπε στην καθιερωμένη ενημέρωση των ΜΜΕ της Παρασκευής ότι ο λόγος για τον οποίον η Κίνα υιοθέτησε την προσέγγιση του δυναμικού μηδενικού Covid ήταν επειδή “θέσαμε τη ζωή και την υγεία 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω από οτιδήποτε άλλο. Αποτελεί απόδειξη της φιλοσοφίας διακυβέρνησης του ΚΚΚ και της κυβέρνησης της Κίνας, η οποία δίνει ύψιστη προτεραιότητα στην προστασία του λαού μας και της ζωής του”».

Τα κριτήρια που το ΚΚΚ χρησιμοποιεί προκειμένου να κομπάζει σχετικά με την «επιτυχία» του κόμματος είναι ο χαμηλός δείκτης θνησιμότητας, η καταστολή του ιού εντός των συνόρων της Κίνας και η συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη. Εάν ολόκληρη η προσέγγισή σου καθορίζεται από το να τσεκάρεις αυτά τα κουτάκια, τότε το ΚΚΚ τα έχει πάει όντως μια χαρά.

Αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος που οι επαναστάτες αξιολογούν τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες ενός εργατικού κράτους. Σε απάντηση προς τη Σταλινική γραφειοκρατία που καυχιόταν για την εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ και την επιτυχή διάλυση των κουλάκων (των πλούσιων αγροτών), ο Τρότσκι εξήγησε:

«Δεν υπάρχει άλλη κυβέρνηση στον κόσμο που να έχει σε τέτοιο βαθμό συγκεντρωμένη στα χέρια της την τύχη ολόκληρης της χώρας. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες ενός ιδιώτη καπιταλιστή, εξαρτώνται, όχι βέβαια ολοκληρωτικά, αλλά σε ένα πολύ σημαντικό, και σε μερικές φορές αποφασιστικό, βαθμό, από τις προσωπικές του ικανότητες. Τηρουμένων των αναλογιών, η σοβιετική κυβέρνηση καταλαμβάνει, σε σχέση με ολόκληρο το οικονομικό σύστημα, τη θέση που ένας καπιταλιστής καταλαμβάνει σε σχέση με μια μόνο επιχείρηση. Ο συγκεντροποιημένος χαρακτήρας της εθνικής οικονομίας μετατρέπει την κρατική εξουσία σε έναν παράγοντα τεράστιας σημασίας. Αλλά, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, η πολιτική της κυβέρνησης, δεν μπορεί να κριθεί, ούτε από τα συνοπτικά αποτελέσματα, ούτε από τα γυμνά στατιστικά στοιχεία, αλλά από τον ιδιαίτερο ρόλο που έχουν παίξει η συνειδητή πρόβλεψη και το σχέδιο της ηγεσίας για να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα» (δική μας η έμφαση).

Εάν ζυγιστεί στην πλάστιγγα της «συνειδητής πρόβλεψης και στο σχέδιο της ηγεσίας», η απάντηση του ΚΚΚ στην πανδημία αποτελεί αποτυχία σε κάθε επίπεδο. Όπως εξηγήθηκε και παραπάνω, οι πολιτικές διαδοχικών καθεστώτων του ΚΚΚ έχουν αυξήσει κατακόρυφα το ρίσκο για την εμφάνιση ενός νέου επικίνδυνου ιού, για την ταχεία διάδοσή του σε επίπεδο επιδημίας και για την κατάρρευση του συστήματος υγείας. Όσον αφορά στην αντίδρασή του από τη στιγμή της έξαρσης του ιού, οι ενέργειες του ΚΚΚ έχουν επιδεινώσει την κρίση σε κάθε βήμα.

Η άμεση αντίδρασή του στην έξαρση του Covid-19 στη Γουχάν, όπως αναγνωρίστηκε ευρέως (ακόμα και από το άρθρο του Workers Vanguard υπέρ του ΚΚΚ), ήταν μία αντίδραση συγκαλύψεων, αρνήσεων και καταστολής εκείνων που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.* Καθώς γινόταν ολοφάνερο ότι ο ιός αποτελούσε έναυσμα για μία μείζονα κοινωνική κρίση, με τα νοσοκομεία στη Γουχάν να ξεχειλίζουν και τη λαϊκή δυσαρέσκεια να αυξάνεται, το ΚΚΚ άλλαξε δραστικά τη στάση του, υιοθετώντας δρακόντεια μέτρα και κινητοποιώντας πόρους σε μαζική κλίμακα προκειμένου να καταστείλει την έξαρση.

Τα μέτρα της γραφειοκρατίας όντως περιορίζουν τη διάδοση του ιού (για ένα διάστημα). Έχουν ως κίνητρο όχι κάποια ηθική δέσμευση «να σώσουν το λαό», αλλά την ανάγκη να κατασταλούν οι κοινωνικές αντιφάσεις οι οποίες αναδείχτηκαν και επιδεινώθηκαν από τον ιό. Ο Covid-19 έθεσε με φλέγοντα τρόπο τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες του προλεταριάτου: καλύτερη υγειονομική περίθαλψη, στέγαση, καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αλλά αυτές οι ανάγκες ήρθαν σε σύγκρουση με την πραγματικότητα στην Κίνα, ένα απομονωμένο εργατικό κράτος το οποίο μαστίζεται από τις ελλείψεις, τον γραφειοκρατισμό, τις ανισότητες και ένα παρασιτικό πολιτικό καθεστώς.

Αυτό που τέθηκε για την εργατική τάξη ήταν να συνδέσει τον άμεσο αγώνα ενάντια στην απειλή που αποτέλεσε ο Covid-19 με τον αγώνα για την επίλυση των κοινωνικών συνθηκών που βρίσκονται στη ρίζα της κρίσης. Ως προς τη γραφειοκρατία, αυτό που τέθηκε ήταν ο περιορισμός της έξαρσης προκειμένου να διατηρήσει την κοινωνική σταθερότητα, να διασφαλίσει τον πολιτικό έλεγχο του ΚΚΚ για την αντιμετώπιση του Covid-19 και, πρώτιστα, να συντρίψει κάθε κοινωνική βλέψη της εργατικής τάξης η οποία θα έθετε την εξουσία της υπό αμφισβήτηση. Αυτό ήταν, και εξακολουθεί να είναι, το πολιτικό σκεπτικό που καθοδηγεί την αντίδραση της γραφειοκρατίας στις εξάρσεις του Covid-19. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι, τώρα που έχει επενδύσει τόσο πολύ στην πολιτική του «δυναμικού μηδενικού Covid» η οποία αποδεικνύει την «ανωτερότητα» και την «παντογνωσία» του ΚΚΚ υπό την ηγεσία του Σι Τζινπίνγκ, δεν υπάρχει γυρισμός χωρίς τεράστια απώλεια της αξιοπιστίας του καθεστώτος. Με δεδομένο αυτό, καθώς οι καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής αυτής συσσωρεύονται, η γραφειοκρατία μπορεί κάλ-λιστα να αναγκαστεί να κάνει μεταβολή, όπως είναι χαρακτηριστικό των Σταλινικών ζιγκ-ζαγκ.

Το ΚΚΚ ισχυρίζεται ότι οι πολιτικές του εφαρ-μόζονται για να προστατευθεί ο λαός. Αλλά τότε γιατί ο λαός κλειδώνεται βίαια μέσα στα σπίτια του παρά τη θέλησή του, υποβάλλεται σε παρακολούθηση με ντρόουν, ρομπότ και επιτροπές της γειτονιάς; Γιατί τότε όταν ο λαός εγείρει κριτικές, παράπονα και προτάσεις, υφίσταται καθολική λογοκρισία και κάποιες φορές φυλάκιση; Είναι για τον λαό που οι εργάτες κλειδώνονται μέσα στα εργοστάσιά τους και εμποδίζονται από το να γυρίσουν στα σπίτια τους; Εάν ο «δυναμικός μηδενικός Covid» υποτίθεται ότι είναι «για τον λαό», τότε γιατί εφαρμόζεται κατά του λαού;

Η απάντηση είναι απλή: ολόκληρη η ύπαρξη της γραφειοκρατίας του ΚΚΚ βασίζεται στην καταπίεση του λαού. Η συσσώρευση των προνομίων της αποτελεί ξεκάθαρη κλοπή, κατάχρηση εξουσίας η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλες τις σοσιαλιστικές αρχές. Από τη στιγμή που η εξουσία της βασίζε-ται στον απόλυτο πολιτικό έλεγχο του κυβερνητικού μηχανισμού, η οποιαδήποτε ανεξάρτητη έκφραση των εργατικών αναγκών και συμφερόντων υποχρεωτικά αμφισβητεί τη νομιμότητα της Σταλινικής γραφειοκρατίας. Δεν μπορεί να αφήσει τους εργάτες να πουν τη γνώμη τους γιατί τα πρώτα λόγια που θα έβγαιναν από το στόμα τους θα ήταν αφορισμοί για την ανισότητα, τη γραφειοκρατική κακοδιαχείριση και την πολιτική καταστολή. Για τη δική της αυτο-συντήρηση, η γραφειοκρατία κατα-πνίγει κάθε έννοια πρωτοβουλίας, κριτικής σκέψης ή εποικοδομητικής συνεισφοράς από τις εργατικές μάζες.

Το ΚΚΚ έχει όντως καταφέρει να κρατήσει τον δείκτη θνησιμότητας χαμηλά. Αλλά αυτό που αποκρύπτει η στατιστική αυτή είναι ο πραγματικός τρόμος που προκαλείται από τις πολιτικές της γραφειοκρατίας. Αποκρύπτει τις εκατοντάδες εκατομ-μυρίων που είναι κλειδωμένοι στα σπίτια τους για αλλεπάλληλες εβδομάδες χωρίς κανονικό φαγητό, φάρμακα ή άλλα βασικά αγαθά. Νοσοκομεία που ξεχειλίζουν, που αρνούνται την περίθαλψη, με υγειονομικό προσωπικό πιεσμένο μέχρις εσχάτων ορίων. Φυλάκιση σε καφκικά κέντρα καραντίνας, χωρισμούς οικογενειών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών από τους γονείς τους. Εργάτες αλυσοδεμένους στις μηχανές τους και κλειδωμένους μέσα στα εργοστάσια. Ανεργία και καταστροφή των μικρών επιχειρήσεων. Εκτεταμένη λογοκρισία και σύλληψη οποιουδήποτε τολμά να αμφισβητήσει οτιδήποτε από όλα αυτά. Κι όλα αυτά γίνονται στο όνομα της οικοδόμησης του «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά», κάτι το οποίο μπορεί να συμβάλει μόνο στην απαξίωση του Σοσιαλισμού στα μάτια των εργατών και των φτωχών και να βοηθήσει το στρατόπεδο της αντεπανάστασης.

Η Τροτσκιστική Απάντηση

Σε αντίθεση με τα ψεύδη του ΚΚΚ, η προστασία της υγείας του πληθυσμού και η υπεράσπιση της Λαϊκής Δημοκρατίας είναι κάτι απόλυτα εφικτό δίχως τις βάναυσες και αντιπρολεταριακές μεθόδους που έχει επιβάλει η γραφειοκρατία. Η καταπολέμηση του Covid-19 αποτελεί απαραίτητα ένα πολιτικό καθήκον. Το ΚΚΚ κινητοποίησε τον πληθυσμό πίσω από τον κινεζικό εθνικισμό και την υποστήριξη του αλάθητου του Σι Τζινπίνγκ. Για τους Τροτσκιστές, ο αγώνας ενάντια στον Covid-19 ξεκινά κάτω από το λάβαρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων στις καπιταλιστικές χώρες, την άνευ όρων υπεράσπιση της Κίνας κατά της αντεπανάστασης και την πολιτική επανάσταση για την εκδίωξη των Σταλινικών γραφειοκρατών. Για αυτά εδώ είναι που πρέπει να παλέψουν οι αυθεντικοί κομμουνιστές στην Κίνα:

Κάτω τα λοκντάουν! Υποχρεωτικός εμβολιασμός τώρα! Η γραφειοκρατία του ΚΚΚ είναι απόλυτα πρόθυμη να κλειδώσει εκατομμύρια κόσμου για μήνες, με μαζική διενέργεια τεστ δίχως τέλος, αλλά δεν λαμβάνει ούτε το πλέον βασικό μέτρο του εμβολιασμού του συνόλου του πληθυσμού. Ενώ η Σαγκάη ήταν υπό σκληρότατο λοκντάουν για πάνω από δύο μήνες, το 38 τοις εκατό του πληθυσμού ηλικίας 60 και άνω δεν ήταν πλήρως εμβολιασμένο.

Για τον εργατικό έλεγχο της ασφάλειας και της παραγωγής! Οι εργάτες πρέπει να είναι αυτοί που να αποφασίζουν τι είναι ασφαλές και πώς πρέπει να διευθύνονται τα εργοστάσια και όχι οι γραφιάδες της γραφειοκρατίας ή κάποιος καπιταλιστής που τους πίνει το αίμα. Για εργατικά σωματεία απελευθερωμένα από τον γραφειοκρατικό έλεγχο και αφοσιωμένα στην υπεράσπιση της κολλεκτιβοποιημένης ιδιοκτησίας!

Για την αναθεώρηση της σχεδιασμένης οικονομίας από την κορυφή ως τα νύχια προς το συμφέρον των παραγωγών και των καταναλωτών! Αυτό πρέπει να διασφαλίσει την εγκαθίδρυση της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και της μόρφωσης για όλους, καθώς και την ποιοτική στέγαση των εργαζομένων. Κάτω το σύστημα χούκου!

Απαλλοτρίωση της εγχώριας καπιταλιστικής τάξης! Αυτές οι βδέλλες αποτελούν τα έμβρυα της καπιταλιστικής αντεπανάστασης, τα οποία επωάζονται από τη γραφειοκρατία του ΚΚΚ. Τέλος της πολιτικής «μία χώρα, δύο συστήματα» απαλλοτριώνοντας τους μεγιστάνες του Χονγκ Κονγκ!

Εργάτες όλου του κόσμου, ενωθείτε! Ο σύμμαχος της κινεζικής εργατικής τάξης είναι το διεθνές προλεταριάτο, με καίριο το προλεταριάτο στα ιμπε-ριαλιστικά κέντρα των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Ιαπωνίας. Η αντιδραστική διεθνής πολιτική της γραφειοκρατίας, της συμφιλίωσης και της συνθηκολόγησης με τους ιμπεριαλιστές πρέπει να αντικατασταθεί από την πολιτική του προλεταριακού διεθνισμού. Να δημοσιευτεί το σύνολο της διπλωμα-τικής αλληλογραφίας του Πεκίνου. Κάτω η μυστική διπλωματία!

Να διώξουμε τη Σταλινική γραφειοκρατία! Για ένα Λενινιστικό Κόμμα της ισότητας, που να αποτελεί τμήμα της Επανασφυρηλατημένης Τετάρτης Διεθνούς! Ο δρόμος προς τα εμπρός για τους Κινέζους εργάτες και αγρότες είναι εκείνος του Λένιν και του Τρότσκι, όχι του Μάο ή του Στάλιν. Αυτό σημαίνει: σοβιετική δημοκρατία και επαναστατικός διεθνισμός, στα πρότυπα της μεγαλειώδους Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917!