Η Βασιλεία, δηλώνουν, «δεν εμποδίζει» την πρόοδο της χώρας και κοστίζει φθηνότερα από έναν πρόεδρο, αν υπολογίσετε όλα τα έξοδα των εκλογών, και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. Τέτοιες ομιλίες από τους ηγέτες των Εργατικών χαρακτηρίζουν μια πτυχή της «ιδιοσυγκρασίας» τους, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς παρά συντηρητική χοντροκεφαλιά. Η Βασιλεία είναι αδύναμη όσο το αστικό κοινοβούλιο είναι το όργανο της αστικής κυριαρχίας και όσο η αστική τάξη δεν έχει ανάγκη από εξωκοινοβουλευτικές μεθόδους. Αλλά η αστική τάξη μπορεί αν το κρίνει απαραίτητο να χρησιμοποιήσει τη Βασιλεία ως εστία όλων των εξωκοινοβουλευτικών, δηλαδή των πραγματικών δυνάμεων που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη. Η ίδια η βρετανική αστική τάξη έχει καταλάβει καλά τον κίνδυνο ακόμα και της πιο πλασματικής μοναρχίας. Έτσι, το 1837 η βρετανική κυβέρνηση κατάργησε τον τίτλο του Μεγάλου Μογγόλου στην Ινδία και απέλασε τον κάτοχό του από την ιερή πόλη του Δελχί, παρά το γεγονός ότι κατά το χρονικό αυτό σημείο ο τίτλος αυτός είχε γίνει μόνο ονομαστικός: η βρετανική αστική τάξη κατάλαβε ότι υπό ορισμένες συνθήκες ο Μεγάλος Μογγόλος θα μπορούσε να γίνει το επίκεντρο του αγώνα των κύκλων της ινδικής ανώτερης τάξης κατά της βρετανικής κυριαρχίας.

Το να διακηρύσσει κανείς ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα και ταυτόχρονα να δηλώνει ότι η Βασιλεία «δεν το εμποδίζει» και ότι κοστίζει φθηνότερα είναι ακριβώς το ίδιο με το να αναγνωρίζει κανείς, για παράδειγμα, την υλιστική επιστήμη αλλά να καταφεύγει στα ξόρκια μιας μάγισσας κατά του πονόδοντου με την αιτιολογία ότι η μάγισσα κοστίζει φθηνότερα. Από τέτοια «μικροπράγματα» φαίνεται ο άνθρωπος, μαζί με την πλαστή αναγνώριση της υλιστικής επιστήμης και την απόλυτη αναλήθεια του ιδεολογικού του συστήματος. Για έναν σοσιαλιστή το ζήτημα της μοναρχίας δεν κρίνεται από τα σημερινά λογιστικά βιβλία, ειδικά όταν τα βιβλία είναι μαγειρεμένα. Είναι ζήτημα πλήρους ανατροπής της κοινωνίας και εκκαθάρισής της από όλα τα στοιχεία της καταπίεσης. Ένα τέτοιο καθήκον, τόσο πολιτικά όσο και ψυχολογικά, αποκλείει κάθε συμβιβασμό με τη μοναρχία (δική μας μετάφραση).

— Πού Πηγαίνει η Βρετανία; 1925, στα γραπτά του Τρότσκι για τη Βρετανία, τόμος 2 (New Park Publications, Λονδίνο, 1974)